جدا کردن بعضی بچهها از مادر و خواباندن آنها بر روی گهواره نوزاد میتواند کاری چالش برانگیز باشد. بعضی کودکان فقط و فقط در آغوش مادر به خواب میروند و نمیتوانید آنها را به تنهایی داخل گهواره یا گهواره برقی بخوابانید. اگرچه خوابیدن نوزاد در آغوش مادر حس شیرینی برای آنها دارد، اما این کار در طول زمان مشکلات بسیاری به وجود خواهد آورد. بنابراین توصیه میشود والدین از سنین پایین خواباندن نوزاد در گهواره و تخت مجزا را جدی بگیرند.
چرا خوابیدن نوزاد در داخل گهواره نوزاد مهم است؟
محل خواب نوزاد و خواباندن بچهها روی گهواره و تخت مخصوص خودشان، از دو نظر حائز اهمیت است.
- ایمنی: به توصیه انجمن متخصصین اطفال، نوزاد باید بر روی سطحی کاملا صاف، تخت و ایمن بخوابد. تنها لوازم مورد تأیید برای خواباندن نوزاد گهواره، تخت کنار مادر، و بعضی از مدلهای تخت و پارک هستند. خوابیدن نوزاد در آغوش والدین و یا بر روی تخت والدین، احتمال بروز آسیبهای ناخواسته و مرگ ناگهانی در حین خواب را به همراه دارد.
- شکلگیری عادت خواب: ممکن است در یکی دو ماه اول تولد، خواباندن نوزاد در آغوش والدین برای آنها دلچسب بوده و مشکلی برای این کار نداشته باشند. اما این موضوع باعث میشود کودک به خوابیدن همراه پدر و مادر عادت کند. با افزایش سن، جدا کردن محل خواب بچهها، دشوارتر خواهد شد. بنابراین لازم است از همان هفتههای ابتدایی تولد، والدین سعی کنند عادتهای صحیح خواب را در نوزاد نهادینه کنند.
چرا خواباندن بعضی نوزادان داخل گهواره دشوار است؟
عادتهای خواب بچهها عموما در هفتههای چهارم الی هشتم پس از تولد شکل میگیرند. در این بازه زمانی است شما فرصت دارید تا کودک را به روش صحیح خوابیدن عادت دهید. در غیر این صورت ممکن است تا مدتها با مشکل خواباندن کودک درگیر باشید. طوریکه برخی از بچهها حتی تا ۲.۵ سالگی نیز نمیتوانند جایی غیر از آغوش مادر به خواب بروند.
همچنین در چهارماهگی، زمانی که نوزاد درک بیشتری از محیط پیرامون پیدا میکند، دوره چهار ماهه پسرفت خواب (رگریسون خواب) شروع میشود. در این دوره، بچهها به طور مکرر در طول شب بیدار میشوند و چرتهای کوتاهتری دارند. اگر قبل از چهار ماهگی، بچهها را به خوابیدن روی گهواره و تخت خودشان عادت نداده باشید، تجربه بسیار دشواری در این دوران خواهید داشت. اما چرا بعضی بچهها دوست ندارند داخل تخت خودشان بخوابند؟ در این بخش به دلایل این امر خواهیم پرداخت.
احساس ناراحتی
زمانی که یک کودک نمیتواند جایی به غیر از آغوش مادرش به خواب برود، وجود ناراحتی جسمانی اولین حدس پزشک اطفال است. مشکلات جسمی و ناراحتیهای متعددی میتوانند باعث شوند تا کودک برای تخفیف و تسکین درد به تماس فیزیکی با مادر وابسته باشد. از جمله این مشکلات میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- رفلاکس: از آنجایی که نوزادان در هنگام خوابیدن در آغوش والدین در زاویه مناسبی قرار میگیرند، کمتر دچار ناراحتی ناشی از رفلاکس میشوند.
- نفخ: تجمع گاز در معده و مسیر هضم غذا نیز میتوانند علت دیگری برای اجتناب نوزاد از خوابیدن روی تخت مسطح باشند.
- تغذیه ناکافی: گره لب و دشواری گرفتن سینه مادر، یا پایین بودن جریان شیر مادر، میتوانند به تغذیه ناکافی با شیر مادر و ناراحتی نوزاد منجر شوند.
خستگی بیش از حد
یکی از دلایلی که میتواند به عدم خوابیدن نوزاد در داخل تخت خودش منجر شود، خستگی بیش از حد است. بچهها، در ساعاتی که بیدار هستند علایم خستگی را از خود نشان میدهند. اما تشخیص این علایم برای والدین، به خصوص در هفتههای اول تولد دشوار است. آنها ممکن است تصور کنند نوزاد گرسنه است و به شیر مادر نیاز دارد و از خواباندن به موقع کودک غافل شوند.
بچهها وقتی خسته باشند، از خوردن شیر مادر اجتناب میکنند و در زمان شیر خوردن به خواب میروند. اگر نوزاد بیش از حد خسته شود، بیوقفه گریه خواهد کرد و خواباندن او بر روی گهواره و تخت خودش دشوار خواهد بود. بنابراین بهتر است والدین توجه بیشتری به زمان خواب مناسب بچهها داشته باشند و کودک در زمان مناسبی بخوابانند. در صورتی که نوزاد دچار خستگی بیش از حد باشد، خواباندن او روی گهواره و تخت خودش ایده مناسبی نیست.
عادت
سومین دلیلی که بچهها برای خوابیدن روی تخت خود بهانهگیری میکنند، عادتهای خواب است. معمولا زمانی که بچهها دچار رفلاکس باشند، والدین آنها را به صورت عمودی در آغوش خود نگه میدارند. در این دوران، بچهها یاد میگیرند که در آغوش مادر به خواب بروند. همان طور که پیش از این اشاره شد، بچهها باید پیش از ۲ ماهگی از این مرحله عبور کرده و به خوابیدن داخل تخت و گهواره عادت کنند. در غیر این صورت، بچهها به محض اینکه بیدار شده و خود را داخل تختشان بیابند، شروع به گریه خواهند کرد.
والدین مضطرب
بعضی والدین در هنگام گریه و بیقراری نوزاد بسیار مضطرب و دستپاچه میشوند. آنها به محض گریه کردن نوزاد او را در آغوش میگیرند و سعی در آرام کردن کودک دارند. تجربه پزشکان و مشاوران با کودکان و خانوادههای متعدد نشان داده است که گاهی لازم است مادر فقط نظارهگر باشد. ممکن است دفعات اولی که کودک را روی گهواره یا گهواره برقی میخوابانید، شروع به ناآرامی و بیقراری کرده و بخواهد دوباره به آغوش شما بازگردد. در این زمان شما میتوانید با نوازش کردن و لالایی خواندن، بچه را در محل خوابش آرام کنید. اما لازم نیست بچه را از دوباره از بلند کرده و بغل کنید. هیچ اشکالی ندارد اگر ۳ تا ۵ دقیقه صبر کنید تا بچه گریه و بهانهگیری کند. این کار در طولانی مدت به شما کمک خواهد کرد.
به خصوص در هنگام تولد نوزاد اول، والدین با شنیدن گریه بچهها به سرعت دچار اضطراب میشوند. اما بهتر است با این اضطراب مقابله کنید. میتوانید برای چرت بعد از ظهر، کودک را بغل کرده و در کنار خود بخوابانید. اما برای ۲ یا ۳ نوبت خواب دیگر، او را در محل خواب خودش بخوابانید. در این مدت بچهها ممکن است سر و صدا و گریه کنند. اما جای نگرانی وجود ندارد. آنها به زودی درمییابند که گریهشان شما را دستپاچه نکرده است و آرام میشوند. ساکت ماندن و صبر کردن به والدین کمک میکند تا علت گریههای کودک را راحتتر تشخیص دهند. اگر بخواهید به سرعت آنها را با بغل کردن و شیر دادن ساکت کنید، کمتر متوجه دلیل گریههای بچه خواهید شد.
5 راهکار برای خواباندن بچهها داخل گهواره و تخت نوزاد
حال که به دلایل طفره رفتن نوزاد از خوابیدن داخل تخت و گهواره نوزاد پرداختیم، در این بخش به معرفی راهکارهایی جهت حل این مشکل میپردازیم.
- اولین وعده خواب در طول روز را امتحان کنید. بهترین زمان برای عادت دادن نوزاد به خوابیدن روی گهواره، اولین وعده خواب نیمروزی است. برای این کار، ابتدا نوزاد رو روی گهواره بخوابانید و با نوازش، صحبت کردن، لالایی و صدای ششش سعی کنید او را آرام کنید. به مدت ۲ تا ۳ دقیقه به این کار ادامه دهید. اگر نتیجهای نداشت و کودک آرام نشد، او را برای مدتی در آغوش گرفته و مجددا به گهواره یا تخت بازگردانید.
- به زمانبندی خواب بیشتر توجه کنید. بسیاری از نوزادان زیر ۲ ماه، بعد از حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت باید مجددا به تخت خواب بازگردانده شوند. برای بچههای ۳ ماهه، این مدت ۱.۵ ساعت است. اگر شما این فاصله زمانی را رعایت نکنید، به خواب رفتن برای نوزاد بسیار دشوار خواهد بود.
- بچه را قنداق کنید. قنداق کردن نوزاد با شبیهسازی وضعیت جنین در شکم مادر، به طرز چشمگیری به آرام شدن بچهها کمک میکند. با این کار حواسپرتی بچهها کمتر شده و راحتتر به خواب میروند.
- بین تخت و گهواره نوزاد و تخت خودتان فاصله ایجاد کنید. گاهی قرار گرفتن تخت و گهواره نوزاد درست در کنار مادر، میتواند برای هر دو حواسپرتی ایجاد کند. بنابراین توصیه میشود حدود نیممتر بین تخت خود و تخت کودک فاصله ایجاد کنید.
- صبر کنید و نظارهگر باشید. گاهی بهترین کاری که میتوانید انجام دهید آن است که صبر کنید تا بچه به محیط تخت عادت کند. در این مدت میتوانید با نوازش کردن و صدای خود نوزاد را آرام کنید.
سخن پایانی
اگر کمتر از ۸ هفته از تولد نوزاد شما میگذرد و احساس میکنید بیشتر از یک بچه معمولی به شما وابسته است و با خوابیدن روی گهواره و تخت خودش مشکل دارد، در ابتدا باید به دنبال شناسایی مشکلات جسمانی مانند نفخ و رفلاکس باشید. در غیر این صورت میتوانید با کمی تلاش، نوزاد را به خوابیدن روی تخت خودش عادت دهید. در مورد نوزادانی که از ۴ ماهگی عبور کردهاند و همچنان برای خوابیدن روی تخت خودشان دچار مشکل هستند، لازم است تا عادتهای خواب نوزاد از نو تعریف شوند. در غیر این صورت این مشکل میتواند تا چند سالگی نیز ادامه داشته باشد. در صورت عدم موفقیت در تغییر عادت خوب نوزاد، میتوانید از پزشک اطفال کمک بگیرید.
منبع: helpingbabiessleep